☆★☆ عشق شیطونک☆★☆

""گاهی دلم برای خودم تنگ میشود""

ازبس حضور ناب تو پررنگ میشود

دنبال خویش هستم  وپیدا نمی کنم

من بودنم" با تو هماهنگ می شود

شاید ترا برای دلم افریده اند

دل تنگ غیر!! به نیرنگ می شود؟

مرغ دلم که نغمه شیوا بلد نبود

با لحن دلفریبت-شباهنگ میشود

چهچه بزن که مرغ دلم بینوا-شده

خوپوسه* با تو بلبل هفرنگ* می شود

بامن بمان که بی تو نفس گیر می شوم

بی تو دلم برای خودم تنگ می شود!!

 یک اغ نسترن زتو ترسیم می کنم

آری! زتو-وجود من ارژنگ می شود!!

شاه منی زکشورجانم  -مرو- مرو

تیمور وار پای دلم لنگ می شود

یک شهر بی تو درنظرم حبس گشته است

مغلوب عشق تو یله!! درجنگ میشود

زان تابناک آتش پنهان بمن بتاب

شریان من پراز می~ گلرنگ میشود

ازمن مگیر خودرا که گمنام می شوم

بی تو تمام حیثیتم ننگ میشود

"روشن "گلوی شوقت اگر پاره پاره شد

این بخت مخملین تو چون سنگ میشود

خیلی ساده پا گذاشتی توی قاب این نگاه

                                        اومدی زندگی رنگ بزنی رنگ سیاه

 

خیلی وقته که دیگه قرارمونه یادت میره   

 

                                       غزلای ناسروده توی سینم می میره

 

 

خیلی وقته  که دیگه با خاطره سر می کنم   

 

                                      گلای شقایق و با کینه پرپر می کنم

 

دیگه تو خونه دل هیشکی هویدا نمیشه   

 

                                    آخه عصر آهنه عشق دیگه پیدا نمیشه

 

خیلی وقته چشمامو دوختی به انتهای راه   

 

                              من شدم پلنگ قصه هات تو شدی شبیه ماه

 

خیلی وقته رد پام رو ماسه ها تنها میرن     

                            دیگه مرغ عشقا هم توی قفس زود می میرن

 

خیلی وقته که پشیمونی خودم خوب می دونم  

 

                                   ولی من تنها دیگه تاآخر خط می مونم

 

دیگه گل سپیدم هیچ کجا وا نمیشه   

 

                                    آخه  عصر آهنه عشق دیگه پیدا نمیشه

 

با عزیزان نیامیزد دل دیوانه ام

در میان آشنایانم ولی بیگانه ام

از سبک روحی گران ایم یه طبع روزگار

در سرای اهل ماتم خنده مستانه ام

نیست در این خکدانم آبروی شبنمی

گر چه بحر مردمی را گوهر یکدانه ام

از چو من آزاده ای الفت بریدن سهل نیست

می رود با چشم گریان سیل از ویرانه ام

آفتاب آهسته بگذارد درین غمخانه پای

تا مبادا چون حباب از هم بریزد خانه ام

بار خاطر نیستم روشندلان را چون غبار

بر بساط سبزه و گل سایه پروانه ام

گرمی دلها بود از ناله جانسوز من

خنده گلها بود از گریه مستانه ام

هم عنانم با صبا سرگشته ام سرگشته ام

همزبانم با پری دیوانه ام دیوانه ام

مشت خکی چیست تا راه مرا بند رهی ؟

گرد از گردون بر آرد همت مردانه ام

 

 

 

کمی تا قسمتی ابریست چشمان تو انگاری

 

سوارانی که در راهند میگویند می باری

 

تو را چون لحظه های آفتابی دوستت می دارم

 

مبادا شعله هایم را به دست باد بسپاری

 

مبادا بعد از آن دیدارهای خیس و رویایی

 

مرا در حسرت چشمان ناز خویش بگذاری

 

زمستان بود و سرمایی تنم را سخت می لرزاند

 

و من در خواب دیدم در دلم خورشید می کاری

 

هوا سرد است و نعش صبح روی جاده می رقصد

 

عطش دارم بگو:

 

کی بر دلم یک ریز می باری....

 

 

 

دیدی آخر ای همه دنیای دل

 

                                                               ای همه سرمایه ی سودای دل

 

در وجودم آتشی افروختی

 

                                                              با محبت تار و پودم دوختی

 

همدمی در خلوت شبهای من

 

                                                            شادی روح و دل تنهای من

 

در تو معنای صفا را یافتم

 

                                                          گشتم عمری تا وفا را یافتم

 

ای نگاهت گرمتر از باده ها

 

                                                         ای دلت پاکیزه چون سجاده ها

 

ذره ام خورشید بی همتا تویی

 

                                                       قطره ای اشکم شبنم دریا تویی

 

تا به دل درد آشنایی می کنی

 

                                                      بر وجود من خدایی می کنی...

                                                                                                       (شعر برگرفته از وب زندگی را با تو میخواهم.. نسرین عزیز)  

 

بازهم یک شب مهتابی ، اما نه یک شب رویایی

باز هم آسمان بارانی ، اما باران دلتنگی نه عاشقی

باز هم امروز باز هم فردا ، اما اینبار بی هدف تر از گذشته...

انتظار تنها ذکر دقایق بی تو ...

و حالا آرزو ذکر دائمی قلب من

التماس ذکر مقدس چشمانم  و چشمانم که از خیسی به رودخانه می مانند...

و تنها حسرتی مانده از دقایق ، ثانیه ها و ساعت های با تو بودن ...

 

دوری را دیده بودم اما فاصله را حس نکرده بودم ..

فریاد را شنیده بودم اما غم را ندیده بودم

چه می شد گر که من با او تمام غصه های خویش می گفتم
چه می شد با کلامم من
غبار غم ز چهره ماهرویش پاک می کردم
و می گفتم که او را دوست می دارم
و او هم در جوابم جمله((من هم))
به من می گفت.
چه می شد گر که او هم قصه های غصه هایش را به من می گفت
وبا گریه تمام ماتم خود را
به روی شانه ام می ریخت
و من با دست خود ،آرام
بسان قایقی بر روی اقیانوس گیسویش شناور بود
او را ناز می کردم
و همچون نوشدارویی
شفا بخش تمام دردهای کهنه اش بودم.
ولیکن، نه
که او شعر مرا هرگز نخواهد خواند
ویادی از من و شعرم نخواهد کرد
اما کاش می خواندش
و در کنجی ز قلبش
تا ابد آن را ز بر می داشت که تا شاید
اگر روزی ز ذهنش خاطرم بگذشت
به زیر لب چنین نجوا کند
با خود چنین گوید:
(( چه می شد گر که من با او تمام غصه های خویش می گفتم
چه می شد با کلامم من
غبار غم ز چهره ماهرویش پاک می کردم
و می گفتم که او را دوست می دارم
و او هم در جوابم جمله((من هم))
به من می گفت........

 

 خیلی سخته که بغض داشته باشی ، اما نخوای کسی بفهمه ... خیلی سخته که عزیزترین کست ازت بخواد فراموشش کنی ... خیلی سخته که سالگرد آشنایی با عشقت رو بدون حضور خودش جشن بگیری ... خیلی سخته که روز تولدت ، همه بهت تبریک بگن ، جز اونی که فکر می کنی به خاطرش زنده ای ... خیلی سخته که غرورت رو به خاطر یه نفر بشکنی ، بعد بفهمی دوست نداره ... خیلی سخته که همه چیزت رو به خاطر یه نفر از دست بدی ، اما اون بگه : دیگه نمی خوامت

مهربانم ... ای خوب! یاد قلبت باشد... یک نفر هست که این جا بین آدمهایی که همه سرد و غریب اند با تو تک و تنها به تو می اندیشد و کمی دلش از دوری تو دلگیر است... مهربانم ... ای خوب! یاد قلبت باشد ... یک نفر هست که چشمش به رهت دوخته بر در مانده و شب و روز دعایش این اینست زیر این سقف بلند ... هر کجایی هستی... به سلامت باشی و دلت همواره ... محو شادی و تبسم باشد مهربانم... ای خوب! یک نفر هست که با تو ... تک و تنها با تو ... پر اندیشه و شعر است و شعور... پر احساس و خیال است و سرور ... مهربانم ... این بار... یاد قلبت باشد

اگر قرار باشه بین گل و گلدون یکیش رو انتخاب کنم...من گلدون رو انتخاب می کنم تا توروتوش بزارم....آخه تو بهترین کود دامی دنیایی

یه یارو نمازش قضا میشه فرداش نماز خوندنی زیر سجادش کاربن میذاره طرف نصف قرص خوابشو میخوره شب یه چشمش باز میمونه. یارو رو میبرن بیمارستان با دست و پای شکسته دکتر میپرسه آقا چی شده؟ دوستاش میگن افتاده تو آتیش دکتر میگه خوب پس چرا دست و پاش شکسته؟ میگن آخه آقای دکتر زدیم [...]