سفارش تبلیغ
صبا ویژن

☆★☆ عشق شیطونک☆★☆

شعر عاشقانه

عکس عاشقانه

 

 

 

 

رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن                                                                     

                                                به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن

بزار بهت گفته باشم که ماجرای ما و عشق                                                                    

                                               تقصیر چشمای تو بود ‌‌‌، وگرنه ما کجا و عشق ؟ 

سرم تو لاک خودم و دلم یه جو هوس نداشت                                                                  

                                                بس که یه عمر آزگار کاری به کار کس نداشت

تا اینکه پیدا شدی و گفتی ازاین چشمای خیس                                                                

                                                       تو دفتر ترانه هات یه قطره بارون بنویس

عشقمو دست کم نگیر درسته مجنون نمیشم                                                                    

                                                    وقتی که گریه می کنی حریف بارون نمیشم

رو ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن                                                                 

                                              به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن 

 هنوز یه قطره اشکتو  به صد تا دریا نمی دم                                                                        

                                                     یه لحظه با تو بودنو  به عمر دنیا نمی دم

همین روزا بخاطرت به سیم آخر می زنم                                                                      

                                                   قصه عاشقیمونو تو شهرمون جار می زنم

 

 


شعر عاشقانه

 

من زاده ی دامان غمم هیچ کسم نیست
                                            جز اشک در این غمکده فریاد رسم  نیست
ای درد بیازار مرا هرچه توانی
                                         خوش باش که میمیرم و کس دادرسم
نیست

 


شعر عاشقانه

 


خوشا آنان که در بازار گیتی خریدار وفا بودند و هستند


خوشا آنان که در راه رفاقت رفیق با وفا بودند و هستند


 


شکوفه های صورتی فدای مهربونیات


یه دل که بیشتر ندارم اونم فدای خنده هات


 


گفته بودی که چرا محو تماشای منی


آنچنان مات که حتی مژه بر هم نزنی


مژه بر هم نزنم تا که ز دستم نرود


ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی


 


سکوتم را به باران هدیه کردم


تمام روزها را گریه کردم


نبودی در فراق شانه هایت


به هر خاکی رسیدم تکیه کردم...


 


چندی است که بیمار وفایت شده ام


در بستر غم چشم به راهت شده ام


این را تو بدان اگه بمیرم روزی


مسئول تویی که من فدایت شده ام


 


به یاد آشنایان آشنا باش


به پیوندی که بستیم با وفا باش


همیشه یاد تو در خاطرم هست


تو هم هر جا هستی یاد ما باش


 


نا کرده گنه در این جهان کیست بگو؟


آنکس که گنه نکرد و چون زیست بگو؟


من بد کنم و تو بد مکافات دهی


پس فرق میان من و تو چیست بگو؟


 


چنین با مهربانی خواندنت چیست؟


بدین نامهربانی راندنت چیست؟


بپرس از این دل دیوانه من


که ای بیچاره ماندنت چیست؟


 


سنگ قبرم را نمیسازد کسی


مانده ام در کوچه های بی کسی


بهترین دوستم مرا از یاد برد


سوختم خاکسترم را باد برد