☆★☆ عشق شیطونک☆★☆

خواهم که پس از دیدنت ای یار بمیرم

افکن نظری بر من و  بگذار بمیرم

گویند که سخت است رخش دیدن و مردن

بگذار رخت بینم و دشوار بمیرم

در مذهب رندان نپسندند تکبر

سر را بنهم بر گذر یار بمیرم

یک عمر چو شمعی زغم یار بسوزم

یارب که دعا کرد که چنین زار بمیرم

مستیم به عالم، همه عمر از آن رو

تا چون برسد مرگ نه هوشیار بمیرم

گویند همانگونه بر آیی که بمیری

خواهم که به در خانه خمار بمیرم

چون عشق به پندار شما جرم بزرگی است

باشد که چو منصور سردار بمیرم

یه عمر گرفتار غم عشق تو بودم

شرط ادب  آن نیست که گرفتار بمیرم