اندوه....
•
بی تو طوفان زده ی دشت جنونم
صید افتاده به خونم!
تو چه سان میگذری غافل از اندوه درونم؟!
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی...
بی من از شهر سفر کردی و رفتی...
قطره ی اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
تو نفهمیدی!
نگهت هیچ نیافتاده به راهی که گذشتی!
چون در خانه ببستم
دگر از پای نشستم
گوئیا زلزله آمد!
گوئیا خانه به یکباره فروریخت سر من!
بی تو من در همه ی شهر غریبم
بی تو کس نشنود از این دل بشکسته صدایی!
برنخیزد دگر از مرغک پر بسته ندایی!
تو همه بود و نبودی؛تو همه شعر و سروری
بی تو من در همه ی شهر غریبم
چه گریزی ز بر من که بمیرم؟!
ز غم دل به تو یک لحظه نستیزم!
من و یک لحظه جدایی؟!....................
نتوانم!نتوانم!
بی تو من زنده نمانم!!!
نتوانم!نتوانم!
